सुडोकू (मुक्तछन्द कविता)

(Please note that this poem is not a manifestation of any of my real-life experiences but is born only out of imagination !! :) )

दरवर्षी
ज्येष्ठ-आषाढ़ आला की
माझ्या मनात सुरु होते
एक विलक्षण कालवाकालव
कारण
पावसाळ्यापासूनच सुरु झाला होता
आपल्या भेटींचा सिलसिला;
मग
एक पावसाळा आला अस्सा कोरडाठिक्कर
आणि मागे उरला...
फक्त माझ्या मनातील ओलावा
आणि
आपण ज्यावर फ़ुलीगोळा खेळलो
ते बसचं तिकिट
आणि
दोघांनी मिळून सोडवलेलं
एक अर्धवट सुडोकू...!!

आयुष्य काय माझे ??

आयुष्य काय माझे, गमते मला कधी की
आहे प्रशांत दरिया,  ज्याला किनार नाही
क्षण लोटता परन्तु, दाटे मनात किन्तु
हे वाळवंट सारे, जिकडे निवार नाही
                       आयुष्य काय माझे ??

चैतन्यव्याप्त सारे, भासे कधी वसन्ति
आनंद-वैभवाला,  आता सुमार नाही
क्षण लोटता परन्तु, दाटे मनात किन्तु
काट्यांशिवाय दुसरा, इकडे धुमार नाही
                          आयुष्य काय माझे ??

हे चांदणे रुपेरी, देते मना उभारी
आता मनात दुसरा, काळा विचार नाही
क्षण लोटता परन्तु, दाटे मनात किन्तु
की घाव हा जिव्हारी, ज्याला उतार नाही
                              आयुष्य काय माझे ??